domingo, 30 de octubre de 2016

31.08.2016 PENYA MONTANYESA (2.292 M.) DENDE SANT VETURIÁN


¡Ola chiquetz, unatra!  Ent´o norte de A Insa, cusirando o Sobrarbe, bien esclatera y con ixa figura tant caracteristica, surte a Penya Montanyesa.  Vistera quasi dende cualsiquier puesto d´o Sobrarbe ye una roca gran de 2.292 metros y a mas conoixida d´a redolada.  Feba tiempo, feba anyos que m´aganaba de fer-la y en bells días que teneba, pillé a furgo y t´o Sobrarbe.  Un chicot viache de tres días, pa fer a Penya Montanyesa y o Castiello Mayor, amás de visitar, Bielsa, a Val de Chistau, A Insa y Boltanya. Tot isto fendo nueit en Chanovas y Escuaín.  La facié por a suya cara sud, dende o Monesterio de Sant Veturián.  Mas concretament dende l´aparcamiento que bi ha bells 500 metros antes d´o monesterio.  Cal pasar A Insa, y por a N-260 dirección Campo, en bells 10 km., pillar o esbarre de Arro.  Dende aquí, por una estreita carretera comarcal y pasau o lugar de Oncins,  i plegaremos.





RUTA LINEAL
DISTANCIA:  12 KM.
DESNIVEL:  1.250 METROS
DIFICULTAT:  MEYA
HORAS DE MARCHA:  5-5,5 H.






No ye un mont guaire recomendable de fer en agosto porque quasi tot o camín vas por o solano.  Mas que mas a tornada.  Como en ibons y crabas imos sobraus de pitera, lo faciemos o zaguer cabo de semana 
d´agosto. De feito, nomás me i trobé con una parella de navarros en a tuca.  De Santesteban yeran, y bien mahos.  Facié buena charrada con ells mientres baixabanos.  



O punto de empecipie ye bien sinyalau en un canto d´a carretera.  En primeras, como se veye en a primer foto, cal travesar un chiquet bosque. Ye un camín cantimplano entre buixos, caixicos y bells pins.  A escape se torna costerudo y terne que terne iremos enta alto que hue bi ha un buen desnivel.








En un ratet salimos d´o bosque y continamos a dura costera por a mesma marradeta plena de zaborros y erizons. ¡¡A mirar!! t´a ezquierda seguindo ixe signal royo se´n va por a faixa d´o toro. Ye una faixa que va a meya altaria d´a Penya Montanyesa.  Yo voi tot dreito por a ruta cutiana.  A venient vegada iré por astí, estoi que ye una ruta mas bonica.  Ixo sí, seguntes he sentiu no ye tant bien sinyalizada, encara que tampoco no suposa garra problema.









Rematamos iste tramo d´os erizons en ista paret.  Cal esbarrar-se una mica ent´a ezquierda y dimpués d´una chiqueta y facil trepada somos en Os Plans.  Pa orientar-te, mira-te a primer foto, agora yes do remata a línia roya.





En Os Plans a la fin aluframos a tuca.  Con tot y con ixo, para firme cuenta que encara ye prou luent. Empecipió a meter-se a boira preta, asinas que he de mezclar as fotos d´o maitín con boira preta y d´a tarde con sol pa poder explicar-tos bien a cursa.

Y agora cal explicar o venient esbarre porque bi ha una gran diferencia entre pillar una dirección u atra. Mas que mas por a dificultat.  A la fin d´Os Plans, plegas en un punto an que bi ha bells sinyals ent´a dreita  y atros pa continar dreito.  Puet estar que los veigas os dos u un nomás.  Tos reconto, si continas dreito... ¡¡ye o tuyo día de suerte!!, porque ye a opción mas facil.  Iste camín fa baixada una mica y dimpués fa puyada rodiando a tuca por o suyo costau ezquierdo.  Ye un recorriu mas largo pero con prou menos dificultat.  Pero...¡¡a mirar!! ya t´entrefilas por dó fue yo.  ¡¡Hahaha!! pos ixo t´a dreita.  D´ista forma, o camín fa puyada rodiando l´agulla d´o bell medio d´a foto dica ixos chiquetz arbols.   Dende astí, por unas gleras con prou desnivel y parando firme cuenta de no esbarizar-te, plegas en a tuca.

Qué pena que se metió a boira preta, as envistas dende a tuca hesen estau a saber qué bonicas.  Y mas pena da, quan empecipias o descenso y de momento desapareixen as boiras.  ¡¡Mecagüen a hostia negra!! Gosa pasar, de seguras que no será a zaguer vegada.  Ye maho o catatico iste que han meso en a tuca.  Tien un chiquet caixón y adintro unas fuellas pa escribir bella cosa.
En o centro o Castiello Mayor, será a venient dentrada en o blog

Baixo a boira preta, os entibos de Mediano y o Grau
Dende Os Plans
Lo mesmo dende ista chiqueta estación metereolochica

En a tuca bi heba una parella de navarricos.  I estiemos un ratet y chino-chano baixamos totz chuntos.  Pillemos buen capazo.  Les dicié que charraba aragonés, que teneba un blog y les reconté alto u baixo a problematica que tienen os charradors u en o mío caso os que prebamos de fer-lo.  Quedoron enarcaus por a falta d´intrés y a indiferencia que por un regular amostra a chent.  
Pa rematar o día me´n fue ta Chanovas.  Tamién yera un lugar que dende fa tiempo quereba visitar.  Unatro eixemplo d´as expropiacions que sufrioron muitismos lugars en os Pirineus.  En iste caso, con a particularidat que a la fin no se i constuyó garra entibo.  A día de hue, fa vergüenya  saber que as tierras no han retornau a os suyos propietarios.  Ni tienen garra intención de fer-lo, a no estar que agora paguen un fascal de diners.  A tamás mías, isto tendría una solución mas chusta.  Trobo a faltar una mica de humanidat.




Bueno chiquetz, estoi que ha estau una dentrada prou completa.  Una mica de tot.  Un mont con muita personalidat como ye a Penya Montanyesa y un breu resumen d´a historia de Chanovas y a tristura que fa.  
Y no tos lo perdatz que pa rematar facié nueit en Chanovas, en a ribera d´o río Ara.  Con o rudio de fundo d´as suyas auguas.  Ixo no tien pres, prebatz de fer-lo.
¡¡Que plantetz fuerte amigos!!  ¡¡Besetz!!

No hay comentarios:

Publicar un comentario