viernes, 21 de octubre de 2016

29.08.2016 TEBARRAI (2.893 M.), DENDE O BALNEYARIO DE PANDICOSA

¡¡Ola chiquetz!! ¡¡Qué tal plantatz!!  Ista vegada nos n´imos t´a Val de Tena.  Por un d´os pasos mas cutianos en os Pirineus, como ye a GR11 entre o Balneyario de Pandicosa y o refuchio de Respomuso.  Mas que mas por os clasicos tres mils que i hai en os suyos arredols, como puet estar Garmo Negro, Argualas, Infiernos, Vachimanya, Balaitús y tantos atros.  Nusatros femos o Tebarrai, que con os suyos 2.893 metros ye una mica mas accesible y ye tant bonico u mesmo mas que no os atros. Salimos o viernes pillando a GR11 en o Balneyario de Pandicosa y faciemos nueit en o refuchio de Vachimanya.  Y o sabado pasando por os Ibons Azuls y o Collau d´os Infiernos pleguemos en o Pico Tebarrai, pa dimpués fer baixada t´o Balneyario. Una cursa d´alta montanya que no tien guaires dificultatz.  Nomás en a suya parte mas altera ye una mica mas embolicada.  Mas que mas, por lo que podese suposar trepuzar-se u esbarizar-se en ixas altarias.



RUTA LINEAL
DISTANCIA:  18,5 KM.
DESNIVEL:  1.250 METROS
DIFICULTAT:  MEYA-ALTA
HORAS DE MARCHA:  8-9 HORAS





Aparcamos l´auto en o refuchio d´a Casa de Piedra, en o Balneyario.  Con as muchilas mas plenas que no atras vegadas,  pillamos a GR11 dezaga d´o refuchio, dirección Vachimanya.  Tenebanos o tiempo chusto pa plegar-ie de día, asinas que millor no fer guaire o fato y no entretener-se, que son quasi dos horas de marcha.  Y va a estar dificil, lo de no fer o fato digo, porque en ixe menester somos prou feitos.


Dende o empecipie imos enta alto por un terreno muit rocoso.  Imos por una endrecera en a clamor que crea o río Caldarés que baixa dende os ibons de Vachimanya.  De camín, tendremos envistas d´o Balneario.  Entre as obras sin rematar, as escombreras y ixe mezclallo de edificios antigos y modernos pareix cualsiquier cosa, pero no un balneyario.  Con a de diners que i gastoron.... ¡¡Ay Nozaleda d´a mía vida!!!
                                                                                                                                                                                                                                                                           O río Caldarés nos amostra puestos como iste, o Blinco d´o Pin.  Una coda d´augua que crea una badina espectacular.  Un banyo astí enviella a cualsiquiera.  Continamos a marcha, y dimpués de pasar os Planos d´o Bozuelo, un chicot prau, o camín desciende dica o cauz d´o río. 
A Coda d´Augua d´o Flaire y a Costera d´o Flaire.  O zaguer entrepuz pa plegar en o refuchio.  Seguindo ista marradeta feremos zig-zag t´a ezquierda d´a coda d´augua dica Vachimanya.
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  
 A la fin i plegamos quasi a las nueu, con as zaguers luces d´o día.  Inaugurau en chulio de 2012, y a o canto de l´Ibón Inferior de Vachimanya, ye un refuchio moderno y como totz os d´a FAM, prou preparau, que guarancia buena birolla y un buen descanso dimpués una buena chornada montanyera.

L´amanixer, 7,00 d´o maitin
Arredol de l´Ibón Superior de Vachimanya



A GR contina por a marguin ezquierda d´os ibons. Hue si podemos parar a marcha y desfrutar d´o paisache.  Tot transmite tranquilidat, mas que mas ixa inmobilidat de l´augua.  En un ratet caldrá esbarrar-se t´a ezquierda.  Agora a nuestra referencia a seguir serán Os Infiernos, que son ixos monts de color roya.




A venient aturada ye en l´Ibón Azul Inferior.  As suyas auguas son a saber que azuls, ¡¡prou que sí, hahaha!!,  encara que he quiesto meter o espiello que fan con Os Infiernos.  En iste puesto, por problemas con os suyos chenullos, Olga decide de no continar a marcha.  Me fació muita pena que se perdese lo que encara mancaba, pero estió una decisión prou encertada.






A resta, aprofitamos a circumstancia pa quitar cosas d´as muchilas y sacar peso.  Una mica mas enta alto plegamos en l´Ibón Azul Superior.  Míra-te,Os Infiernos, o Pico Piedrafita y en o bell meyo o collau.  





Manca un buen costerón dica o collau. Se fa una mica duro, pero tampoco no ye guaire larga.  A calor que fa ye pior que no o desnivel.  Dende fa un buen rato, no fan que pasar corredors d´a Ultra Trail Val de Tena.  Que a yo me feba ilusión de veyer-los quan nos lo dicioron ahiere, pero ¡¡holio!! ya somos una mica fartos d´aturar contino pa deixar-los pasar.



Ibón d´o Tebarrai



Qué beroyo l´ibón.  Pa yo ye o más bonico d´os que he estau, y ye que simplement ye perfecto.  L´ibón  d´una man y o pico cusirant por l´atra.  Por isto, siento que Olga no haiga puesto puyar.... qué pena. ¡¡Pero chiquetz!! ¡¡que encara no hemos rematau!!  Que ista dentrada diz Pico Tebarrai, ¿si?.  Pos au, enta debant.  Rodiando l´ibón, plegaremos en una chicota chaminera y dimpués d´ista t´a ezquierda por una cresta enfilamos t´o Tebarrai.  En a cresta, si no yes seguro u tiens miedo, no sigas.  Bi ha muito desnivel y ye perigloso si no tiens experiencia.    




O bueno, o fiero y o malo en a tuca. En ixe orden u como tu veigas.  Venir-tos-ne, dende aquí yes, con perdón, "o puto chefe".  
Fetz-me a favor y no tos miretz as bermudas y sí o paisache.  Meto tres envistas dende a tuca pa que veigatz.

Infiernos

Enta Respomuso, Balaitus, Midi d´Ossau...

Enta Sallent de Galligo
Buenas envistas ¿no?, i habríanos estau tot o maitín, pero a Olga nos aspera en l´Azul Inferior y amás, tenemos ya una fambre.....  



Asinas que enta abaixo.  Si quan febanos puyada a referencia yeran Os Infiernos y o Piedrafita agora lo será l´Ibón de Vachimanya.  Aturamos en l´Azul Inferior a chentar.  Cosa millor que un banyo en istas auguas, yo no lo pensé guaire y antes de chentar me i capucé.






Chino-chano, como iste maitín, rodiamos l´ibón y ascape plegamos en o refuchio.  Nos femos una foto toda a expedición, minchamos bella cosa y enfilamos t´o balneyario.  As ganas de plega-ie son grans y a baixada se fa prou larga.  No te´n faigas, nomás cal prener-la con calma.



Con muita calma diría yo, ¡hahaha!, ¡¡mai mía que nunca no i plegamos!!  Mientres imos descendendo a calor ye mayor.  Pero somos uns sufridors.  O zaguer tramo con muito cudiao que ye muit escalonau y ya plegamos en a Casa de Piedra. 




Ha estau d´as millors d´iste estiu, prou que sí.  Entre o tiempo que fa que quereba fer-la y a buena companyía que levaba, o resultau no ha puesto estar millor.  Suposó una gran esfugada y mereixió a pena.  
Aspero que tos faiga goi, nusatros tornamos a saber-lo de contentos.

¡¡Besetz amigos!!

No hay comentarios:

Publicar un comentario